ហេតុអ្វីឆ្នាំ២០២០បានចាប់ផ្តើម ដោយរឿងអាក្រក់ៗច្រើនយ៉ាងនេះ?
ថ្មីៗនេះ ពេលណាខ្ញុំសរសេរអ៊ីមែលផ្ញើទៅនរណាម្នាក់ ខ្ញុំតែងតែសរសេរជូនពរពួកគេ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ថា “ខ្ញុំសង្ឃឹមថា នៅឆ្នាំថ្មីនេះ នឹងមានរឿងល្អៗជាច្រើនកើតឡើងចំពោះអ្នក”។ មនុស្សជាច្រើនដែលខ្ញុំស្គាល់ បានអាន និងទស្សនាពត៌មាន ឬដំណឹងអាក្រក់ជាច្រើន តាមរយៈប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ នៅដើមឆ្នាំនេះ ដែលបាននាំមកនូវផលប៉ះពាល់ជាច្រើន មកលើផ្លូវអារម្មណ៍របស់ពួកគេ។
នៅថ្ងៃទី១ នៃឆ្នាំ២០២០ ទីក្រុងហ្សាកាតា ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ត្រូវបានទឹកភ្លៀងជន់លិច។…
ធ្វើជាមិត្តសំឡាញ់ឡើងវិញ
នៅថ្ងៃមួយ មានស្រ្តីម្នាក់កំពុងតែអង្គុយជាមួយកូនស្រីតូចរបស់ខ្លួន នៅក្នុងព្រះវិហារ។ ក្នុងអំឡុងពេលកម្មវិធីថ្វាយបង្គំ គេបានផ្តល់ឱកាសឲ្យអ្នកដែលមកចូលរួម ទទួលការអត់ទោសបាបពីព្រះ ដោយបើកចំហរ។ ឲ្យតែមាននរណាម្នាក់ដើរទៅខាងមុខ ដើម្បីទទួលការអត់ទោសបាប ក្មេងស្រីតូចម្នាក់នេះ ក៏បានទះដៃអបអរ។ ក្រោយមក ស្រ្តីជាម្តាយក៏បានប្រាប់អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំថា “ខ្ញុំសូមទោសលោកគ្រូ។ ខ្ញុំបានពន្យល់កូនស្រីខ្ញុំថា ការប្រែចិត្តធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាមិត្តភក្តិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើងវិញ ហើយនាងគ្រាន់តែចង់អបអរអ្នកណាដែលប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាប”។
ស្រ្តីជាម្តាយបានផ្តល់ឲ្យនូវការពន្យល់ដ៏ល្អ អំពីដំណឹងល្អ ដែលធ្វើឲ្យក្មេងម្នាក់នេះងាយស្រួលយល់។ កាលពីមុន យើងជាសត្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែយើងបានផ្សះផ្សាឲ្យជានឹងព្រះអង្គ តាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ(រ៉ូម ៥:៩-១០)។ ឥឡូវនេះ យើងជាមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ យ៉ាងពិតប្រាកដ។ អំពើបាបបានធ្វើឲ្យយើងដាច់ចេញពីព្រះ(ខ.៨) តែការប្រែចិត្ត ជាការរួមចំណែករបស់យើង នៅក្នុងការផ្សៈផ្សាទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គឡើងវិញ។ ហើយការឆ្លើយតបរបស់ក្មេងស្រីតូចនេះ គឺពិតជាសមរម្យណាស់។ ពួកទេវតាក៏ទះដៃសាទរផងដែរ ពេលដែលមនុស្សម្នាក់បានប្រែចិត្តទទួលជឿព្រះ(លូកា ១៥:១០) ដូចនេះ នាងកំពុងតែចូលរួមនៅក្នុងការអបអរសាទររបស់ពួកគេ ដោយមិនដឹងខ្លួន។
ព្រះយេស៊ូវបានពិពណ៌នា អំពីព្រះរាជកិច្ចនៃការផ្សះផ្សារបស់ព្រះអង្គ តាមរបៀបស្រដៀងនេះផងដែរ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “គ្មានអ្នកណាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ធំជាងនេះ គឺដែលអ្នកណានឹងប្តូរជីវិត ជំនួសពួកសំឡាញ់របស់ខ្លួននោះទេ”(យ៉ូហាន ១៥:១៣)។ ដោយសារការលះបង់ព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គ សម្រាប់យើងរាល់គ្នា ឥឡូវនេះ យើងអាចធ្វើជាមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៀតថា “ខ្ញុំមិនហៅជាអ្នកបំរើទៀត ពីព្រោះអ្នកបំរើគេមិនដឹងថាជាចៅហ្វាយធ្វើអ្វីទេ គឺខ្ញុំហៅអ្នករាល់គ្នាថាជាសំឡាញ់វិញ”(១៥:១៥)។
កាលពីមុនយើងជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះ តែឥឡូវនេះ យើងជាមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះអង្គ…
ក្តីសង្ឃឹម សម្រាប់ពេលអស់សង្ឃឹម
បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច ជំងឺរាតត្បាត បញ្ហាទំនាក់ទំនង និងបញ្ហាជាច្រើន សុទ្ធតែអាចធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ចូលក្នុងភាពអស់សង្ឃឹម។ សូម្បីតែអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ដែលមានការប្តូរផ្តាច់បំផុត ក៏ងាយនឹងជួបពេល ឬរដូវកាលនៃភាពអស់សង្ឃឹម។ ជាក់ស្តែងសាវ័កប៉ុលក៏ធ្លាប់បាននិយាយ អំពីបន្ទុកដែលធ្ងន់ក្រៃលែង ដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ និងក្រុមការងារគាត់អស់សង្ឃឹមនឹងនៅរស់(២កូរិនថូស ១:៨)។ ប៉ុន្តែ គាត់បានពន្យល់ថា ការនេះបានកើតឡើង គឺដើម្បីឲ្យគាត់បានរៀនពឹងផ្អែកទៅលើព្រះជាម្ចាស់ ជាជាងពឹងផ្អែកខ្លួនឯង(ខ.៩)។
ការស្វែងរកក្តីសង្ឃឹម ក្នុងពេលអស់សង្ឃឹម គឺពិតជាចាំបាច់ណាស់។ ប៉ុន្តែ ដូចដែលលោកប៊ីល ក្រោឌ័រ(Bill Crowder)ដែលជាគ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរ នៃព័ន្ធកិច្ចនំម៉ាណា បានចង្អុលបង្ហាញ ក្នុងទំព័រសៀវភៅនេះ មានភាពអស់សង្ឃឹមមួយប្រភេទ ដែលពិតជាអាចប្រែក្លាយជាក្តីសង្ឃឹមពិតប្រាកដ សម្រាប់ថ្ងៃថ្មី ផ្លូវថ្មី និងក្តីសង្ឃឹម ដែលស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។
សូមបំពេញទម្រង់ខាងក្រោម ដើម្បីទាញយកសៀវភៅនេះ ដោយឥតគិតថ្លៃ។
បទចម្រៀងដែលនាំឲ្យផ្លាស់ប្តូរ
តើបដិវត្តន៍ផ្ទុះឡើងដោយសាអ្វី? តើដោយសារកាំភ្លើង គ្រាប់បែក ឬការធ្វើសង្រ្គាមវាយឆ្មក់? នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ នៅប្រទេសអេស្តូនា គេបានប្រើបទចម្រៀង ដើម្បីបញ្ឆេះឲ្យបដិវត្តន៍មួយផ្ទុះឡើង។ បន្ទាប់ពីប្រជាជននៅប្រទេសនេះបានរស់នៅក្រោមការគៀបសង្កត់របស់សហភាពសូវៀតអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍ ចលនាមួយចាប់ផ្តើមឡើង ដោយការច្រៀងចម្រៀងស្នេហាជាតិ ដែលមានបទជាបន្តបន្ទាប់។ បទចម្រៀងទាំងនេះបានធ្វើឲ្យ “បដិវត្តន៍បទចម្រៀង” ចាប់កំណើតឡើង ដោយមានតួនាទីដ៏សំខាន់ នៅក្នុងការធ្វើឲ្យប្រទេសអេស្តូនាមានឯករាជ្យឡើងវិញ នៅឆ្នាំ១៩៩១។
មានវេបសាយមួយបានពិពណ៌នា អំពីចលនានេះថា “វាជាចលនាបដិវត្តន៍អហឹង្សា ដែលបានផ្តួលរំលំការគ្រប់គ្រងមួយ ដែលមានពេញដោយហឹង្សា។ ប៉ុន្តែ ការច្រៀងបទម្រៀង តែងតែបានធ្វើជាកម្លាំងសាមគ្គីដ៏សំខាន់មួយ សម្រាប់ជនជាតិអេស្តូនា ខណៈពេលដែលពួកគេបានស៊ូទ្រាំនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់សហភាពសូវៀតអស់រយៈពេល៥០ឆ្នាំ”។
តន្រ្តីក៏អាចមានតួនាទីដ៏សំខាន់ នៅក្នុងការជួយយើង ឲ្យអាចឆ្លងកាត់ពេលដ៏ពិបាក។ ប្រហែលមកពីហេតុនេះហើយ បានជាបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានប៉ះពាល់ចិត្តយើងម្តងហើយម្តងទៀត។ មានពេលមួយ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងកំពុងតែស្ថិតក្នុងពេលដ៏ខ្មៅងងឹត បានជាគាត់បន្លឺសម្លេងច្រៀងឡើងថា “ឱព្រលឹងអញអើយ ហេតុអ្វីបានជាត្រូវបង្អោនចុះ ហើយមានសេចក្តីរសាប់រសល់នៅក្នុងខ្លួនដូច្នេះ ចូរសង្ឃឹមដល់ព្រះចុះ ដ្បិតអញនឹងបានសរសើរ ដល់ទ្រង់ទៀត ដោយព្រោះព្រះភក្ត្រទ្រង់ដែលតែងតែជួយ”(ទំនុកដំកើង ៤២:៥)។ ពេលដែលលោកអេសាភដែលជាអ្នកដឹកនាំកម្មវិធីថ្វាយបង្គំ ស្ថិតក្នុងរដូវកាលនៃការខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង គាត់ក៏បានរំឭកខ្លួនឯងថា “ប្រាកដមែន ព្រះទ្រង់ប្រព្រឹត្តល្អ ដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល គឺដល់អស់អ្នកដែលមានចិត្តត្រចះ”(៧៣:១)។
ស្ថិតក្នុងពេលដ៏ពិបាក សូមយើងចូលរួមជាមួយអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង នៅក្នុងការច្រៀងចម្រៀងចេញពីចិត្តយើង ដែលនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ។ បទចម្រៀងនៃការផ្លាស់ប្តូរនេះ អាចជម្នះភាពអស់សង្ឃឹម និងការភាន់ភាំង ដោយជំនឿ លើសេចក្តីស្រឡាញ់…
ការស្តាប់តាមការព្យាករណ៍
នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ថ្ងៃទី២១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៣៨ លោកឆាល ភាស(Charles Pierce) ដែលជាអ្នកព្យាករណ៍ឧត្តុនិយម បានដាស់តឿនមន្ទីរឧត្តុនិយមរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក អំពីខ្យល់ព្យុះសង្ឃរាមួយ កំពុងតែបោះពួយទៅទិសខាងជើង ឆ្ពោះទៅរករដ្ឋញូអ៊ីងគ្លិន។ ប៉ុន្តែ ប្រធានមន្ទីរឧត្តុនិយមបានសើចចម្អកឲ្យការព្យាករណ៍របស់គាត់ ដោយហេតុផលថា ខ្យល់ព្យុះតំបន់ត្រូពិច មិនអាចបក់មកទិសខាងជើង បានចម្ងាយឆ្ងាយយ៉ាងនេះឡើយ។
ពីរម៉ោងក្រោយមក ខ្យល់ព្យុះសង្ឃរារដ្ឋញូអ៊ីងគ្លិននៅឆ្នាំ១៩៣៨ បានបក់មកដល់កោះឡងអាយលិន។ នៅម៉ោង៤រសៀល វាក៏បានមកដល់រដ្ឋញូអ៊ីងគ្លិន ដោយគ្រវែងនាវាទៅលើគោក ខណៈពេលដែលផ្ទះជាច្រើនខ្នងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងសមុទ្រ។ មនុស្សជាង៦រយនាក់បានបាត់បង់ជីវិត។ ជនរងគ្រោះទាំងនោះទំនងជាអាចរួចជីវិត ក្នុងគ្រោះមហន្តរាយនេះ បើសិនជាមន្ទីរឧត្តុនិយមបានប្រកាស់ ឲ្យពួកគេដឹងអំពីការព្យាករណ៍របស់លោកភាស ដែលបានផ្អែកទៅលើទិន្នន័យដ៏ច្បាស់លាស់ និងផែនទីលម្អិត។
ព្រះគម្ពីរក៏បានចែងអំពីភាពចាំបាច់នៃការស្តាប់តាមការដាស់តឿន ឬការព្រមានផងដែរ។ នៅសម័យដែលលោកយេរេមារស់នៅ ព្រះជាម្ចាស់បានដាស់តឿនរាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ ប្រឆាំងនឹងពួកហោរាក្លែងក្លាយ។ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេថា “កុំឲ្យស្តាប់តាមពាក្យរបស់ហោរា ដែលគេទាយប្រាប់ឯងរាល់គ្នាឲ្យសោះ គេនាំឯងរាល់គ្នាឲ្យវង្វេងទេ គេសំដែងចេញតែពីការដែលគេនឹកឃើញក្នុងចិត្តខ្លួនគេ មិនមែនជាសេចក្តីដែលចេញពីព្រះឱស្ឋ នៃព្រះយេហូវ៉ាឡើយ”(យេរេមា ២៣:១៦)។ ហើយព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលទៀតថា “បើគេបានគ្រាន់តែឈរនៅក្នុងពួកប្រឹក្សារបស់អញ នោះគេនឹងបានប្រាប់ឲ្យរាស្ត្រអញស្តាប់ពាក្យរបស់អញហើយ ព្រមទាំងបំបែរគេចេញពីផ្លូវអាក្រក់ និងពីអំពើដ៏លាមកដែលប្រព្រឹត្តរៀងខ្លួនផង”(ខ.២២)។
នៅសម័យនេះ ក៏សម្បូរ “ហោរាក្លែងក្លាយ”ផងដែរ។ ពួកគេជា “អ្នកជំនាញ” ខាងបង្រៀន ឬថ្លែងព្រះបន្ទូល ដោយមិនបានអើពើរចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ឬកាច់មួលព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដើម្បីបំពេញបំណងខ្លួនឯង។…
បានទទួលការយកចិត្តទុកដាក់
អ្នកស្រីដេប៊ី(Debbie) ជាម្ចាស់សេវាកម្មសម្អាតផ្ទះ ដែលតែងតែស្វែងរកអតិថិជនបន្ថែម ដើម្បីពង្រីកអាជីវកម្មរបស់គាត់។ មានពេលមួយ គាត់បាននិយាយតាមទូរស័ព្ទ ជាមួយស្រ្តីម្នាក់ ដែលកំពុងឆ្លងកាត់ការព្យាបាលជម្ងឺមហារីក ហើយក៏បានប្រាប់គាត់ថា នាងគ្មានលទ្ធភាពបង់ប្រាក់ឲ្យគាត់ទេ។ ភ្លាមៗនោះ អ្នកស្រីដេប៊ីក៏បានសម្រេចចិត្តថា គាត់នឹងផ្តល់សេវាកម្មសម្អាតផ្ទះដោយឥតគិតថ្លៃ ដល់ស្រ្តីទាំងឡាយណាដែលកំពុងឆ្លងកាត់ការព្យាបាលជម្ងឺមហារីក។ ដូចនេះ នៅឆ្នំា២០០៥ គាត់ក៏បានបង្កើតអង្គការមិនរកប្រាក់ចំណេញមួយ ដើម្បីផ្តល់សេវ៉ាកម្មសម្អាតផ្ទះ ដោយឥតគិតថ្លៃ ដល់ស្រ្តីដែលកំពុងស្ថិតក្នុងការព្យាបាលជម្ងឺមហារីក។ គាត់ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា វាជាលើកទីមួយហើយ ដែលគាត់ពិតជាជឿថា គាត់អាចឈ្នះជម្ងឺមហារីក។
យើងមានកម្លាំងចិត្ត នៅក្នុងការប្រឈមមុខដាក់បញ្ហា ពេលណាយើងដឹងថា អ្នកដទៃយកចិត្តទុកដាក់ និងគំាទ្រយើង។ ការដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយយើង និងទ្រទ្រង់យើង អាចនាំឲ្យវិញ្ញាណយើងមានក្តីសង្ឃឹម។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៤៦ ជាបទគម្ពីរដ៏ពេញនិយម សម្រាប់អ្នកដែលកំពុងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក ព្រោះបទគម្ពីរនេះបានរំឭកយើងថា “ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក ក៏ជាកំឡាំងនៃយើងខ្ញុំ ជាជំនួយដែលនៅជាប់ជាមួយក្នុងគ្រាអាសន្ន … ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងយើងខ្ញុំ(ខ.១,១១)។
ការរំឭកខ្លួនយើង អំពីព្រះបន្ទូលសន្យា និងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះ ដែលគង់នៅជាមួយយើង អាចជួយឲ្យចិត្តយើងមានកម្លាំងជាថ្មី ហើយនាំឲ្យយើងមានចិត្តក្លាហាន និងទំនុកចិត្ត នៅក្នុងការឆ្លងកាត់ពេលដ៏ពិបាក។ —Anne Cetas
ព្រះអង្គអាចជួយយើងបាន
មានពេលមួយ លោកចូ(Joe)បាន “ឈប់សម្រាក”ពីការងារ អស់រយៈពេល៨សប្តាហ៍ ក្នុងនាមជាអ្នកថែបំប៉នជនមានវិបត្តិ នៅព្រះវិហារមួយ ក្នុងទីក្រុងញូយ៉ក។ តែការឈប់សម្រាកនោះ មិនមែនជាពេលវិស្សមកាលរបស់គាត់ទេ។ គាត់ថា “ពេលនោះជាពេលដែលគាត់ត្រូវរស់នៅក្នុងចំណោមជនអនាថា និងក្លាយជាជនអនាថា ដូចពួកគេ ព្រមទំាងនឹកចាំពីអារម្មណ៍ នៅពេលដែលមានការអត់ឃ្លាន អស់កម្លាំង និងត្រូវគេបំភ្លេចចោល”។ ការងាររបស់លោកចូ នៅតាមចិញ្ចើមថ្នល់ បានចាប់ផ្តើមជាលើកទីមួយ កាលពី៩ឆ្នាំមុន គឺនៅពេលដែលគាត់បានចាកចេញពីទីក្រុងភីទស្បឺក ដោយគ្មានការងារ ឬកន្លែងស្នាក់នៅ។ គាត់បានរស់នៅតាមចិញ្ចើមថ្នល់ ដោយមានអាហារបន្តិចបន្តួច និងគេងមិនគ្រប់គ្រាន់។ ព្រះជាម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ឆ្លងកាត់ការលំបាកទាំងអស់នេះ ដើម្បីរៀបចំខ្លួនគាត់ សម្រាប់ការងារបម្រើដល់ជនទុរគត អស់រយៈពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ។
កាលព្រះយេស៊ូវយាងចុះមកផែនដីនេះ ព្រះអង្គក៏បានសម្រេចព្រះទ័យឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក ដូចមនុស្សដែលព្រះអង្គបានយាងមកសង្រ្គោះ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ដែលកូនចៅបានប្រកបដោយសាច់ឈាមព្រមគ្នា នោះទ្រង់ក៏ទទួលចំណែកជាសាច់ឈាមដូច្នោះដែរ ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានបំផ្លាញអានោះ ដែលមានអំណាចលើសេចក្តីស្លាប់ គឺជាអារក្ស ដោយទ្រង់សុគត”(ហេព្រើរ ២:១៤)។ ចាប់តាំងពីពេលព្រះអង្គប្រសូត្រដល់ពេលសុគត ព្រះអង្គបានឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកគ្រប់យ៉ាង ដែលមនុស្សធ្លាប់ជួប តែព្រះអង្គមិនដែលធ្វើអំពើបាបឡើយ(៤:១៥)។ ដោយសារព្រះអង្គបានឈ្នះអំពើបាប នោះព្រះអង្គអាចជួយយើង ពេលណាយើងជួបការល្បួងឲ្យធ្វើអំពើបាប។
ហើយព្រះយេស៊ូវតែងតែស្គាល់ទុក្ខលំបាក ដែលយើងមាននៅលើផែនដី។ ព្រះដែលបានសង្រ្គោះយើង តែងតែគង់នៅជាប់ជាមួយយើង ហើយយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើងជានិច្ច។ ទោះជីវិតយើងជួបរឿងអ្វីក៏ដោយ យើងនៅតែអាចទុកចិត្តថា ព្រះដែលបានសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីអារក្ស ដែលជាខ្មំាងសត្រូវរបស់យើង(២:១៤) តែងតែត្រៀមខ្លួនជាស្រេច…
ស្រេកឃ្លានរកព្រះ
មានអ្នកជឿថ្មីម្នាក់ មានចិត្តចង់អានព្រះគម្ពីរណាស់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានពិការភ្នែកទាំងសង្ខាង និងបាត់បង់ដៃទាំងពីរ នៅក្នុងការផ្ទុះគ្រាប់ កាលពីពេលកន្លងទៅ។ ពេលដែលគាត់ឮថា មានស្រ្តីម្នាក់អានអក្សរផុសសម្រាប់ជនពិការភ្នែក ដោយប្រើបបូរមាត់របស់នាងស្ទាបអក្សរនោះ គាត់ក៏បានព្យាយាមធ្វើតាមនាង តែគាត់ក៏បានដឹងថា ចុងសរសៃប្រសាទ នៅលើបបូរមាត់គាត់ក៏បានខូចអស់ផងដែរ។ ក្រោយមក គាត់មានពេញដោយអំណរ ពេលដែលគាត់បានរកឃើញថា គាត់អាចស្ទាបអក្សរផុស ដោយប្រើអណ្តាតរបស់គាត់! គាត់បានរកឃើញវិធីអានព្រះគម្ពីរ ដោយអំណរ។
ក្តីអំណរក៏ជាអារម្មណ៍ដែលហោរាយេរេមាមាន ពេលដែលគាត់បានទទួលព្រះបន្ទូលព្រះ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “ទូលបង្គំបានឃើញព្រះបន្ទូលទ្រង់ ទូលបង្គំក៏បានទទួលទានលេបចូលអស់ហើយ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាសេចក្តីអំណរ ហើយជាទីរីករាយចិត្តដល់ទូលបង្គំ” (យេរេមា ១៥:១៦)។ ខុសពីជនជាតិយូដា ដែលស្អប់ខ្ពើមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ(៨:៩) លោកយេរេមាបានស្តាប់បង្គាប់ និងអរសប្បាយនៅក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះអង្គជានិច្ច។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការស្តាប់បង្គាប់របស់គាត់ បាននាំឲ្យប្រជាជនរបស់គាត់បដិសេធគាត់ និងបៀតបៀនគាត់យ៉ាងអយុត្តិធម៌(១៥:១៧)។
ក្នុងចំណោមយើង ប្រហែលជាមានអ្នកខ្លះ ដែលធ្លាប់ជួបរឿងស្រដៀងនេះ។ យើងធ្លាប់អានព្រះគម្ពីរប៊ីបដោយអំណរ ប៉ុន្តែ អ្នកដទៃបានធ្វើទុកបុកម្មេញ និងបដិសេធយើង ដោយសារយើងស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ។ ស្ថិតក្នុងពេលបែបនោះ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ភ័ន្តភាំង តែយើងអាចថ្វាយអារម្មណ៍ភ័ន្តភាំងនេះដល់ព្រះជាម្ចាស់ តាមគំរូលោកយេរមា។ ព្រះអង្គបានឆ្លើយតបចំពោះលោកយេរេមា ដោយមានព្រះបន្ទូលសន្យាចំពោះគាត់ឡើងវិញ គឺដូចគ្រាដំបូងដែលព្រះអង្គត្រាស់ហៅគាត់ឲ្យធ្វើជាហោរា(ខ.១៩-២១ និង មើល ១:១៨-១៩)។ ព្រះជាម្ចាស់បានរំឭកគាត់ថា ព្រះអង្គមិនដែលបោះបង់ចោលរាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គឡើយ។ យើងក៏អាចមានទំនុកចិត្តដូចនេះផងដែរ។ ព្រះអង្គស្មោះត្រង់…
ចេញពីភាពកម្សត់ ចូលទៅក្នុងការសរសើរដំកើង
នៅក្នុងកម្មវិធីចែកអាវធំ ឬអាវរងាសម្រាប់កុមារ គេសង្កេតឃើញក្មេងៗមានការរំភើបចិត្តយ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងការរើសយកអាវរងាដែលមានពណ៌ និងទំហំដែលពួកគេចូលចិត្ត ដោយការដឹងគុណ។ អ្នករៀបចំកម្មវិធីនេះបានមានប្រសាសន៍ថា អាវធំថ្មីៗបានធ្វើឲ្យក្មេងៗមានជំនឿចិត្ត ហើយទទួលបាននូវការទទួលស្គាល់កាន់តែច្រើនពីមិត្តភក្តិ និងកាន់តែមានចិត្តចង់ទៅរៀន ក្នុងរដូវរងា។
សាវ័កប៉ុលហាក់ដូចជាត្រូវការអាវរងាផងដែរ ពេលដែលគាត់សរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅលោកធីម៉ូថេថា “ដល់កាលណាអ្នកទៅឯខ្ញុំ នោះសូមយកអាវធំ ដែលខ្ញុំផ្ញើទុកនឹងអ្នកកាប៉ុស នៅក្រុងទ្រអាសទៅផង”(២ធីម៉ូថេ ៤:១៣)។ កាលនោះ សាវ័កប៉ុលកំពុងតែជាប់គុកដ៏រងារបស់ពួករ៉ូម៉ាំង ដូចនេះ គាត់ត្រូវការភាពកក់ក្តៅ និងមនុស្សនៅក្បែរគាត់ផងដែរ។ ពេលដែលគាត់ត្រូវពួករ៉ូម៉ាំងកាត់ទោស គាត់បានពោលទំនួញថា “កាលខ្ញុំបានដោះសារជាមុនដំបូង នោះគ្មានអ្នកណាឈរជាមួយនឹងខ្ញុំសោះ គេលះចោលខ្ញុំទាំងអស់គ្នា តែសូមកុំឲ្យព្រះរាប់សេចក្តីនោះ ជាទោសដល់គេឡើយ”(ខ.១៦)។ ពាក្យសម្តីរបស់គាត់បានចាក់ដោតចិត្តយើងណាស់ ព្រោះគាត់បានបង្ហាញចេញនូវការឈឺចាប់ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ ក្នុងនាមជាបេសកជនឈានមុខម្នាក់។
ប៉ុន្តែ នៅចុងបញ្ចប់នៃសំបុត្រចុងក្រោយរបស់គាត់ គាត់ក៏បាននិយាយបូកសរុបកិច្ចការដ៏គួរឲ្យស្ងប់ស្ងែង ដែលគាត់បានធ្វើថ្វាយព្រះ ដោយឈប់និយាយអំពីភាពកម្សត់របស់គាត់ ហើយងាកមកសរសើរដំកើងព្រះ។ គឺដូចដែលគាត់បាននិយាយបន្ថែមទៀតថា “ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានគង់ជាមួយនឹងខ្ញុំវិញ ព្រមទាំងចំរើនកំឡាំងផង ដើម្បីឲ្យដំណឹងល្អបានផ្សាយទៅសព្វគ្រប់ ឲ្យអស់ទាំងសាសន៍បានដឹងដោយសារខ្ញុំ ហើយទ្រង់បានប្រោសឲ្យខ្ញុំរួចពីមាត់សិង្ហដែរ” (ខ.១៧)។ ពាក្យសម្តីនេះពិតជាកម្សាន្តចិត្តយើងណាស់។
បើសិនជាអ្នកកំពុងតែជួបវិបត្តិ ដោយខ្វះខោអាវដ៏កក់ក្តៅ ឬមិនមានមិត្តជិតស្និទ្ធណាមកជួយ សូមនឹកចំាព្រះជាម្ចាស់ ។ យើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងចម្រើនកម្លាំង ផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការ និងរំដោះយើងឲ្យរួច ដោយព្រះទ័យស្មោះត្រង់។ តើហេតុអ្វី? គឺដើម្បីសិរីល្អរបស់ព្រះអង្គ និង…
ពាក្យសម្តីដែលប្រោសឲ្យជា
តាមការសិក្សាថ្មីៗនេះ បានឲ្យដឹងថា ពាក្យលើកទឹកចិត្តពីអ្នកថែបំប៉នសុខភាព អាចជួយអ្នកជំងឺឲ្យឆាប់ជាសះស្បើយ។ នៅក្នុងការពិសោធន៍ដ៏សាមញ្ញមួយ គេបានឲ្យអ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំងឡាយទទួលសារធាតុដែលធ្វើឲ្យស្បែករមាស់ បន្ទាប់មក គេក៏បានធ្វើការប្រៀបធៀបរវាងអ្នកដែលបានទទួលការធានាពីគ្រូពេទ្យ និងអ្នកដែលមិនបានទទួលការធានា។ នៅចុងបញ្ចប់ គេក៏បានរកឃើញថា អ្នកជម្ងឺដែលបានទទួលការលើកទឹកចិត្តពីគ្រូពេទ្យ មានអាការៈរមាស់តិចជាងអ្នកជម្ងឺដែលមិនបានទទួលការលើកទឹកចិត្ត។
អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរសុភាសិតបានដឹងថា ពាក្យលើកទឹកចិត្តមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណា ចំពោះយើងម្នាក់ៗ។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរថា “ពាក្យសំដីពីរោះ នោះធៀបដូចជាសំណុំឃ្មុំ ក៏ផ្អែមដល់ព្រលឹង ហើយជាថ្នាំផ្សះដល់ឆ្អឹងផង”(សុភាសិត ១៦:២៤)។ ពាក្យសម្តីមិនគ្រាន់តែមានឥទ្ធិពលជាវិជ្ជមានមកលើសុខភាពរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រោះពេលណាយើងធ្វើតាមការបង្រៀនប្រកបដោយប្រាជ្ញា នោះយើងក៏នឹងទំនងជាមានការរីកចម្រើន នៅក្នុងការប្រឹងប្រែងរបស់យើងផងដែរ(ខ.២០)។ ដូចនេះ ការលើកទឹកចិត្តក៏បាននាំឲ្យយើងមានកម្លាំងចិត្ត នៅក្នុងការប្រឈមមុខដាក់បញ្ហា នៅពេលបច្ចុប្បន្ន ក៏ដូចជានៅពេលអនាគត។
យើងប្រហែលជាមិនទាន់បានដឹងច្បាស់ អំពីរបៀប ឬមូលហេតុដែលប្រាជ្ញា និងការលើកទឹកចិត្ត នាំឲ្យយើងមានកម្លាំង និងការប្រោសឲ្យជា ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃនោះឡើយ។ តែការលើកទឹកចិត្ត និងការណែនាំរបស់ឪពុកម្តាយ គ្រូបង្វឹក និងមិត្តរួមការងារ ហាក់ដូចជាជួយយើង ឲ្យអត់ទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក ហើយនាំយើងទៅរកជោគជ័យ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ព្រះគម្ពីរក៏មានការលើកទឹកចិត្តសម្រាប់យើង ពេលដែលយើងជួបទុក្ខលំបាក ដោយចម្រើនកម្លាំងយើង ឲ្យអាចស៊ូទ្រាំនឹងកាលៈទេសៈដែលពិបាកបំផុត។ ឱព្រះអម្ចាស់ សូមជួយយើងខ្ញុំឲ្យបានទទួលកម្លាំង ពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គ ហើយប្រទានការប្រោសឲ្យជា និងក្តីសង្ឃឹម តាមរយៈ “ពាក្យសម្តីប្រកបដោយព្រះគុណ” ដល់អ្នកដែលព្រះអង្គបានដាក់ក្នុងជីវិតយើងខ្ញុំ។—Kirsten Holmberg